Space Tourism อุตสาหกรรมที่จะพลิกโฉมโลกเราไปตลอดกาล (ตอนที่ 3 : กิจการอวกาศโดยภาคเอกชน)

จากบทความในครั้งที่แล้วก่อน ผู้เขียนได้แสดงให้เห็นถึงข้อจำกัดของภาครัฐ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสหรัฐอเมริกาในการดำเนินกิจการด้านอวกาศในอดีต ซึ่งมุ่งเน้นไปที่การแสดงศักยภาพและความก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยี โดยไม่ได้คำนึงถึงต้นทุนในการดำเนินงาน จึงก่อให้เกิดความเสียหายทางเศรษฐกิจและแรงต่อต้านจากประชาชน ทำให้การดำเนินกิจการด้านอวกาศถูกลดบทบาทและความสำคัญลงในปัจจุบัน หากแต่ภาคเอกชนหรือ Private Sector กลับมองว่า ห้วงอวกาศยังคงเปิดกว้างให้กับผู้เล่นหน้าใหม่ในอุตสาหกรรมนี้ และพร้อมจะเป็นขุมทรัพย์ให้บริษัทชั้นนำได้ทำกำไรอย่างเป็นกอบเป็นกำ

ในปัจจุบัน ภาคเอกชนสามารถสร้างกำไรจากการลงทุนในภาคอุตสาหกรรมอวกาศได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเป็น Service Provider ให้กับลูกค้าในการให้บริการสัญญาณโทรทัศน์ โทรศัพท์ดาวเทียม หรืออินเทอร์เนต ตลอดจนการรับจ้างนำส่งดาวเทียมด้วยจรวดนำส่งแบบต่าง ๆ โดยบริษัทที่เป็นผู้นำด้านอุตสาหกรรมในอวกาศอยู่หลายราย ไม่ว่าจะเป็น SpaceX ของ Elon Musk หรือ Blue Origin ของ Jeff Bezos เป็นต้น แต่ทว่ายังมีอุตสาหกรรมที่ยังไม่ได้มีการเริ่มต้นบุกเบิกกันอย่างจริงจัง นั่นก็คืออุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในอวกาศนั่นเอง

ในห้วง 2-3 เดือนที่ผ่านมาการท่องที่ยวในอวกาศถูกนำมาพูดถึงอย่างแพร่หลายในวงกว้าง เนื่องมาจากความสำเร็จของบริษัท Virgin Galactic ของเซอร์ ริชาร์ด แบรนด์สัน (Sir Richard Brandson) ที่ใช้อวกาศยานยูนิตี้ (Unity) พาตัวเขาพร้อมนักบินและผู้บริหารระดับสูงของบริษัทรวม 6 คน ทะยานขึ้นไปที่ระดับความสูง 282,000 ฟุต หรือประมาณ 85 กิโลเมตรเหนือพื้นโลก นับเป็นปฐมบทของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเชิงอวกาศ ซึ่งมีเบื้องหลังที่ท้าทายและน่าประทับใจอย่างมาก ผู้เขียนจึงขออนุญาตนำมาเล่าเพื่อเป็นเกร็ดความรู้ให้ผู้ที่สนใจได้รับทราบกัน

กว่าที่ ริชาร์ด แบรนด์สัน จะประสบความสำเร็จกับการออกไปยังนอกโลกนั้น ชีวิตของเขาได้ผ่านสีสันมามากมาย ตั้งแต่จากการถูกดรอปจากโรงเรียน แต่กลับมาประสบความสำเร็จกับการลงทุนในธุรกิจนิตยสารที่ชื่อว่า Student จนกระทั่งเริ่มก่อตั้งบริษัท Virgin Mail Order Records ซึ่งเป็นธุรกิจซื้อขายแผ่นเสียงผ่านการสั่งซื้อด้วยจดหมายในปี ค.ศ.1970 โดยเขาได้ใช้คำว่า Virgin เป็นชื่อของบริษัทเนื่องจากตัวเขาเองไม่มีความรู้ในด้านธุรกิจเลย หลังจากนั้นจึงเปิดหน้าร้านขายแผ่นเสียงและเปลี่ยนชื่อเป็น Virgin Records และธุรกิจดังกล่าวกลับดังเป็นพลุแตกจากกระแสเพลงแนวพังก์ร็อกและ New Wave ที่กำลังมาแรงในยุคนั้น ซึ่งสร้างความมั่งคั่งให้ริชาร์ดเป็นอย่างมาก จนกระทั่งปี ค.ศ.1984 เขาได้ขยายธุรกิจเข้ามาในอุตสาหกรรมการบินและกลายเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ในบริษัทสายการบิน British Atlantic Airways ซึ่งได้เปลี่ยนชื่อเป็น Virgin Atlantic Airways ในเวลาถัดมา และเข้าสู่ตลาดสายการบินเต็มตัวเมื่อปี ค.ศ.1992 ด้วยการขายหุ้นบริษัท Virgin Records ทั้งหมดเพื่อนำเงินมาเพิ่มทุนให้กับ Virgin Atlantic

ภาพอวกาศ SpaceShipOne (ที่มา newatlas.com)

กระทั่งในปี ค.ศ.2004 ริชาร์ดได้ก่อตั้งบริษัท Virgin Galactic ขึ้นและได้ทำการสร้างอวกาศยานที่ชื่อว่า SpaceShipOne ซึ่งเป็นอวกาศในระดับ Sub-Orbital ที่สามารถบินได้ ณ ความสูงต่ำกว่าความสูงที่อวกาศยานจะสามารถโคจรรอบโลกได้ โดยเขาได้เคยกล่าวเอาไว้ว่า ต้องการสร้างอวกาศยานที่จะพาคนธรรมดาขึ้นไป

ภาพอวกาศยานยูนิตี้ (ที่มา VIRGIN GALACTIC)

ท่องเที่ยวในอวกาศให้ได้ และคาดหวังว่าจะสามารถทำให้สำเร็จภายในปี ค.ศ.2008 อย่างไรก็ตาม ตัวเขาและบริษัทกลับต้องเผชิญปัญหามากมายในระหว่างการดำเนินโครงการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งโศกนาฏกรรม 2 ครั้งที่เกิดขึ้นในปี ค.ศ.2007 และ 2014 ซึ่งได้คร่าชีวิตนักบินลองเครื่องและวิศวกรของบริษัทหลายราย แต่เขาก็ไม่ละความพยายามและผลักดันโครงการต่อให้เกิดผลสัมฤทธิ์ได้ในเร็ววัน จนกระทั่งความพยายามได้ประสบผลสำเร็จในวันที่ 11 กรกฎาคม 2021 หลังจากที่เกิดความล่าช้ามา 13 ปี

ความสำเร็จของเซอร์ ริชาร์ด แสดงให้เห็นถึงความพยายามอย่างยิ่งยวดในการผลักดันให้การท่องเที่ยวในอวกาศเกิดขึ้นอย่างจริงจัง ซึ่งทาง Virgin Galactic ก็ได้เปิดเผยราคาตั๋วสำหรับผู้ที่สนใจโดยสนนราคาอยู่ที่ 450,000 ดอลลาร์สหรัฐ หรือประมาณ 15 ล้านบาทต่อหนึ่งที่นั่งและจะเริ่มดำเนินการในเชิงพาณิชย์ได้ภายในปลายปีนี้ ทว่าตัวเขาและ Virgin Galactic กลับไม่ใช่ผู้เล่นเดียวในอุตสาหกรรมประเภทนี้ เพราะยังมีบริษัทอีก 2-3 บริษัทที่ประกาศตัวว่าจะเป็นคู่แข่งที่สำคัญ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือบริษัท Blue Origin ของมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของโลกอย่าง Jeff Bezos ที่ผู้เขียนจะหยิบยกมาบอกเล่าในครั้งต่อไป

แหล่งที่มา